Wskaźnik wyczerpywania się zasobów nieodnawialnych, który jest wynikiem funkcji rocznego wydobycia surowca i rezerw. Wielkość rezerw zależy od tego, co uważa się za technicznie i ekonomicznie wykonalne. Rozróżnia się rezerwę ostateczną (zasoby w skorupie ziemskiej), rezerwę podstawową (zasoby, które mają rozsądny potencjał, aby stać się dostępnymi ekonomicznie i technicznie) oraz rezerwę ekonomiczną (część bazy rezerwowej, którą można ekonomicznie wydobyć). Zgodnie z normą PN EN 15804 wyróżnia się dwie kategorie oddziaływania wskaźnika ADP, tj. potencjał zubożenia abiotycznego zasobów niekopalnych (ADP_minerały) wyrażonym w ekw. kg SB i potencjał zubożenia abiotycznego zasobów kopalnych (ADP_paliwa) w MJ. W przypadku wykorzystania do obliczeń wartości ADP zawartych w deklaracjach EPD należy uwzględnić potencjał zubożenia abiotycznego zasobów niekopalnych w fazie wyrobu (A1 do A3).

Analiza wykonywana pod kątem technicznym, technologicznym, bezpieczeństwa oraz zgodności z odpowiednimi regulacjami prawnymi dla sektora budownictwa.

Analiza wykonywana pod względem wpływu na środowisko i zgodności z odpowiednimi przepisami związanymi z ochroną środowiska.

Analiza ekonoma pod kątem kosztów przedsięwzięcia budowalnego dla pełnego cyklu życia obiektu oraz potencjalnych przychodów.

Jest to podejście do budynków jako do banków materiałów, czyli postrzeganie budynków jako repozytoriów lub składów cennych, wysokiej jakości materiałów, które podczas rozbiórki budynku można łatwo odzyskać.

To projekt UE Horyzont 2020 umożliwiający systemowe przejście gospodarki o obiegu zamkniętym do sektora budownictwa, realizowany z 15 współpracującymi partnerami w 7 krajach.

Obiekt oszczędny, komfortowy i stworzony z dbałością o środowisko naturalne oraz w zgodzie z zasadami oszczędnej gospodarki surowcami w całym cyklu życia. Priorytetem jest ograniczenie zużycia wody i energii oraz wpływu materiałów budowlanych na środowisko, a to wszystko przy zachowaniu wysokiego komfortu użytkowników.

Budynek, który w całym cyklu życia nie zubaża zasobów nieodnawialnych Ziemi i nie powoduje degradacji ekosystemu.

Przedstawia deklarację producenta odnośnie do historii cyklu życia produktu w jednym, kompleksowym raporcie. EPD zawiera informacje o wpływie produktu na środowisko, takie jak współczynnik ocieplenia globalnego, powstawanie smogu, ubytek warstwy ozonowej i zanieczyszczenie wody.

Forma przetworzenia wtórnego w taki sposób, że otrzymany produkt ma niższą wartość niż oryginalny przedmiot.

Jest podejściem do projektowania produktów, w tym budynków, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu produktu na środowisko i społeczeństwo podczas całego cyklu życia.

To energia pozyskiwana z zasobów odnawialnych, które są naturalnie uzupełniane w ludzkiej skali czasowej. Obejmuje źródła takie jak światło słoneczne, wiatr, ruch wody i ciepło geotermalne.

Wyrażona jako stosunek ilości energii zaoszczędzonej w porównaniu do ilości energii zużywanej (lub prognozowanego zużycia). Określa stopień budynku do zapewnienia komfortu jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem, przy jednoczesnym możliwie najniższym zużyciu energii przez ten budynek.

To zestaw inicjatyw politycznych Komisji Europejskiej, których nadrzędnym celem jest osiągnięcie przez Unię Europejską neutralności klimatycznej do 2050 r.

Pakiet aktów prawnych pod wspólnym szyldem “Gotowi na 55”. 55 odnosi się do 55%, czyli nowego celu przejściowego redukcji emisji w Unii Europejskiej na 2030 rok, jako cel pośredni w dążeniu do neutralności klimatycznej w 2050.

To gospodarka, której hasłem przewodnim jest stwierdzenie “weź – zużyj – wyrzuć”, a więc bez możliwości wykorzystania potencjału surowców w pełni: bez ponownego wykorzystanie, recyklingu, odzysku czy innych form wykorzystania. W gospodarce linearnej zapotrzebowanie na surowce stale rośnie, co związane jest z rosnącą liczbą ludzi na Ziemi i wzrostem ich potrzeb.

Gospodarka o obiegu zamkniętym to nowoczesny model, który zakłada, że surowce i produkty pozostaną w obiegu tak długo, jak jest to możliwe, przy zmaksymalizowaniu ich własnej wartości.

Inteligentne modelowanie pozyskanych danych w procesie projektowania budynków i infrastruktury. To technologia, która pozwala odzwierciedlić realną budowlę w cyfrowym środowisku 3D.

Materiał stosowany do budowy, naprawy i konserwacji budynku.

Ramy, które uwzględniają holistyczne spojrzenie na produkt, proces lub usługę od produkcji, poprzez konsumpcję lub użytkowanie, aż po wycofanie z eksploatacji.

Wszystkie koszty, które zostaną poniesione w okresie produkcji, eksploatacji produktu, lub usługi wraz z zagospodarowaniem końcowym.

Dokument zawierający informacje o wszystkich materiałach wchodzących w skład produktu. Składa się z zestawu danych opisujących określone cechy materiałów w produktach, które nadają im wartość do odzysku, recyklingu i ponownego użycia.

Ponowne wykorzystanie materiału, surowca lub części albo całego elementu ze starego budynku w nowym lub modernizowanym/remontowanym budynku.

Część powierzchni kondygnacji netto (czyli ograniczonej przez elementy zamykające).

Proces przekształcania materiałów odpadowych w nowe materiały i przedmioty. Odzysk energii z materiałów odpadowych jest często uwzględniany w tej koncepcji. Możliwość recyklingu materiału zależy od jego zdolności do odzyskania właściwości, które posiadał w swoim pierwotnym stanie.

Wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym, robót polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego (art. 3 pkt 8 prawa budowlanego). Taka definicja odróżnia remont od robót polegających na modernizacji, rozbudowie, nadbudowie czy przebudowie obiektu budowlanego. Dopuszcza się przy remoncie stosowanie innych wyrobów, niż były użyte w stanie pierwotnym. Bieżąca konserwacja nie jest remontem w rozumieniu prawa budowlanego.

Unowocześnienie cech użytkowych budynku. Modernizacja prowadzi do wydłużenia czasu użytkowania istniejących budynków i zmniejszenia popytu na nowe budynki.

Surowiec, który może być uzupełniony w środowisku naturalnym w tym samym lub krótszym czasie niż czas potrzebny na jego zużycie.

Materiał nieprzetworzony lub materiał podstawowy używany do produkcji towarów, gotowych wyrobów, energii lub materiałów pośrednich, które są surowcem dla przyszłych produktów.

Materiał, który zostały już wykorzystany, następnie poddany odzyskowi lub recyklingowi i przekazany do ponownego wykorzystania w produkcji.

Wszystkie lub wybrane oddziaływania produktu, usługi lub organizacji na środowisko.

Całkowita emisja gazów cieplarnianych spowodowana przez osobę, wydarzenie, organizację, usługę, miejsce lub produkt, wyrażona, jako ekwiwalent dwutlenku węgla.

Metodologia oceny wpływu na środowisko związanego ze wszystkimi etapami cyklu życia procesu lub usługi.

Potoczna nazwa aktu prawnego Unii Europejskiej, tj. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje.

Przekształcenie budynku, zaadaptowanie go do innych celów niż pierwotnie został zbudowany.

Forma przetwarzania wtórnego, w wyniku której powstają produkty o wartości wyższej niż te, z których zostały one stworzone.

Zestaw zasad skoncentrowanych na zapobieganiu powstawaniu odpadów, który zachęca do przeprojektowania cykli życia zasobów, tak, aby wszystkie produkty były ponownie wykorzystywane. Celem tego ruchu jest uniknięcie przekazywania śmieci na składowiska, do spalarni lub w niekontrolowany sposób do środowiska.

Okres, w którym obiekt zachowuje swoje właściwości użytkowe. Zdolność do zachowania posiadanych wymagań użytkownika przez określony czas, w warunkach oddziaływania określonych czynników.