Bazując na wiedzy ekspertów z różnych obszarów budownictwa, obszernym przeglądzie literatury na temat cyrkularności oraz w oparciu o doświadczenie i wiedzę autorów, wypracowano definicję, która będzie pomocna interesariuszom sektora budowlanego w dyskusjach i działaniach na rzecz wdrażania GOZ w budownictwie.

Budynek cyrkularny to budynek, który w całym cyklu życia nie zubaża zasobów nieodnawialnych Ziemi i nie powoduje degradacji ekosystemu.

Aby to osiągnąć, budynek powinien:

• być zaprojektowany, użytkowany i rozebrany zgodnie z powyższą zasadą
• być wykonany w całości z materiałów, które były już wcześniej w użyciu
• być energooszczędny w fazie budowy i użytkowania oraz bazować na energii odnawialnej, która w pełnym cyklu życia nie będzie powodowała zubażania zasobów nieodnawialnych Ziemi
• minimalizować generowanie odpadów w fazie budowy i użytkowania
• umożliwiać jego elastyczne wykorzystanie i rozbudowę
• umożliwiać jego ponowne wykorzystanie w całości, we fragmentach lub w postaci materiałów użytych do jego budowy.

Skonstruowanie budynku w 100% cyrkularnego jest bardzo trudne, a przy dzisiejszym stanie sektora budownictwa wręcz niemożliwe. Nie mniej, cele wyznaczone w powyższej definicji, do których realizacji należy dążyć, powinny być wyznacznikiem podejmowanych działań w całym cyklu życia budynku.

Cyrkularność budynków można ocenić za pomocą wskaźników obiegu zamkniętego, które mierzą  GOZ w różnym zakresie. Zgodnie z nomenklaturą OECD, wskaźnik to ilościowy lub jakościowy czynnik lub zmienna, która zapewnia prosty i wiarygodny sposób pomiaru osiągnięć, odzwierciedla zmiany związane z implementacją lub pomaga ocenić uzyskane wyniki.

Zalety podejścia opartego na ocenie cyrkularności w budownictwie:

• uwzględnienie odnawialności zasobów wykorzystywanych w fazie budowy
• uwzględnienie możliwości ponownego zastosowania materiałów
• wprowadzenie oceny możliwości odzysku materiałów po okresie użytkowania.